دستگاه رنگ پاشش پودری گرما سخت اولین بار طی اوایل دهه 50 میلادی, ایالت متحده امریکا ظهور یافتند. صرفاً عبارت بودند: پودر رزین اپوکسی، پیگمنت و چند ماده افزودنی دیگر که همگی مخلوط کن با تیغه Z شکل و یا آسیاب گلوله ای مخلوط و همگن شدند.

در سال 1961 یک موسسه آلمانی اکسترودر همراه حرارت برای تولید پیوسته خمیر رنگ پودری استفاده کرد که این روش، سرعت کند واکنش رزین های موجود آن زمان، پیشرفت بزرگی درراستای افزایش سرعت و حجم تولید محسوب شد. آن زمان روش کاربردی رنگ پودری تنها با روش بستر سیال (F.B) بود که این روش قطعه مورد نظر ابتدا تا دمای مشخصی داغ بود و بعد در داخل حمامی از پودر رنگ معلق موجود هوا فرو برده و درنتیجه پوشش ضخیمی جنس پودر روی سطح قرار گرفت. اما روش بسیار گران قیمتی بود. کاربرد آن به موارد خاصی مانندعایق کاری، ایجاد پایداری برابر خوردگی زنگ زده محدود شده بود.

طی همان سال روش الکترواستاتیک جهت رنگ آمیزی با رنگ پودری توسط کمپانی شل(shell) انگلستان ابداع گردید. همان سال 1962 هم زمان شروع استفاده روش فوق، طی 10 سال رشد بسیار زیادی در صنعت تولید رنگ پودری مشاهده شد بطوریکه مقایسه با سایر صنایع نوپا چشم گیر بود.

با وجودیکه مصرف رنگ پودری پایه اپوکسی رشد سریعی داشت اما این پوشش دارای معایبی بخصوص برای وسایل بیرون از منزل بود، از جمله اشعه ماوراء بنفش خورشید از براقیت آن کم و باعث ترک خوردگی لایه پوشش شدند. به همین دلیل بسیاری از موسسات شیمیایی تحقیق بر روی نوعی رزین با کارایی بالاتر را شروع نمودند و اکثر تحقیقات در زمینه رزین پلی استر و اکرلیک به علت خصوصیات ویژه آنها صورت گرفت. رنگ پودری بر پایه رزین پلی استر برای اولین بار در سال 1969 به بازار عرضه شد که از پلی استر با زنجیره بلند هیدروکسیله تهیه شده بود و پخت آنها در کوره ای با دمای 300 درجه و به مدت 20 دقیقه صورت پذیرفت.

مشکل عمده این نوع پوشش تولید گاز طی فرایند پلیمریزاسیون در مرحله پخت است. به این صورت که طی عمل سخت شدن لایه رنگ در اثر واکنش تراکمی گاز ایجاد و بر اثر سخت شدن سریع سطح بیرونی لایه رنگ، گاز در داخل لایه حبس شده و باعث ایجاد نا همواری در سطح و گاهی نیز باعث ایجاد حفره و سوراخ های ریز و متعدد در سطح پوشش است. سال 1972 نسل دوم رزین پلی استر ظاهر شد، این نوع رزین دارای گروه عاملی اسیدی بودند و برای کاربرد درپوشش رنگ پودری مناسب است. چون مشکل تولید گاز آنها کمتر بود.

اولین پوشش پودری پلی استری با پخت سریع در سال 1974 به بازار عرضه شد و از سال 1976 استفاده از آن گسترش زیادی یافت. در سال 1983 بعد از مطرح شدن مشکل سمی بودن برخی از مواد اولیه، اولین رنگ پودری پلی استری بدون TMA(Trimellitic anhydride) به بازار عرضه شد. پوشش پودری اکرلیک در ژاپن بیشتر مورد توجه قرار گرفت و سعی شد که از این نوع رزین پوششی تهیه شود که جایگزین رنگ مایع آلکید-ملامین گردد.